Eigenlijk wist ik alles al. Het is zo ongeveer traditie geworden dat alles vooraf al uitlekt, maar toch zat ik zoals altijd weer voor de televisie te kijken naar de persconferentie van het demissionaire kabinet omtrent de coronapandemie. Met grote versoepelingen voor de vrijetijdssector om de 1,5-meter eindelijk te mogen loslaten, maar ook met een duidelijke restrictie voor een aantal sectoren; die vanaf 25 september enkel gasten met een coronapas mogen ontvangen.
Interessanter dan de persconferentie zelf, waren de reacties achteraf. Ik zag een filmpje van een directeur van een hotelketen die met groot enthousiasme aankondigde dat éindelijk de zakelijke bijeenkomsten weer grootschaliger georganiseerd kunnen worden. Ik hoorde op de radio een organisator van evenementen een zucht van opluchting slaken, net als een theaterdirecteur: eindelijk mogen we weer gasten toelaten, met veel minder restricties. Maar tegelijkertijd las en hoorde ik, net als u waarschijnlijk, boze en teleurgestelde reacties. Van een restauranthouder die principieel geen mensen wil weigeren, van een nachtclubeigenaar die aangeslagen aangaf dat zijn gasten normaliter pas ná 12 uur ’s nachts komen, van brancheorganisatie Koninklijke Horeca Nederland, die spreekt van een dreiging van ‘massaal verzet’ vanuit de sector, nu de horeca onevenredig hard geraakt wordt en de financiële steun vanuit het Rijk wordt stop gezet.
Behoefte aan nuance in het debat
Helaas verzandt deze discussie op veel online platforms en in de media al snel in polarisatie. Mensen betrekken hun eigen stellingen, veroordelen elkaars standpunten en komen eigenlijk nauwelijks nader tot elkaar. Wie boos is, blijft boos en snapt niet dat de ander dat niet is; wie opgelucht is, snapt niet waarom de ander boos is. Ik merk om die reden dat ik me terughoudend opstel om hier ook een stelling in te nemen. Ik mis, zoals wel vaker, de nuance in deze discussie.
Want juist daar ben ik zo ontzettend benieuwd naar. Ik kan me die beide kanten zo goed voorstellen. De boosheid, de teleurstelling, de wanhoop, als je al anderhalf jaar niet of met grote beperkingen open bent, op je laatste benen loopt en nog steeds geen perspectief ziet. De opluchting als je juist wél dat perspectief weer ziet en verder kan. De coronacrisis heeft zonder meer een enorm effect op de sector, en op de vitaliteit van verschillende bedrijven en sectoren.
De urgentie van een vitaliteitsonderzoek
Het maakt de timing van twee grote vitaliteitsonderzoeken naar dagrecreatie (in Overijssel en de Achterhoek) die we mogen uitvoeren in mijn ogen uitstekend. Nadat we lange tijd deze onderzoeken ‘on hold’ hebben moeten zetten, vanwege de pandemie, heeft diezelfde pandemie nu juist voor veel meer urgentie gezorgd voor een dergelijk onderzoek. Hoe staat de dagrecreatie (in brede zin: van indoor leisure tot theaters, van evenementen tot horeca) er ondertussen voor? Hoe vitaal is de sector na een enorm ingrijpende periode, die voor een groot deel van de sector nog steeds niet voorbij is?
We gaan het onderzoeken. Ik en mijn collega’s gaan in de komende maanden meer dan 100 dagen (!) op pad om ondernemers te spreken, hun verhalen te horen, hun vitaliteit in te schatten. Ongetwijfeld zullen we boosheid en frustratie tegenkomen, maar ook opluchting en veerkracht. En ik heb de hoop dat deze bezoeken zullen bijdragen aan een genuanceerd en goed onderbouwd beeld van wat de sector nodig heeft om ook echt vitaal uit deze enorm ingrijpende periode te komen. Ik ben in ieder geval enorm gemotiveerd om op pad te gaan.
Wilt u meer weten over onze vitaliteitsonderzoeken, voor dag- en verblijfsrecreatie? Neem gerust contact met ons op!
Auteurs