‘Moeten we echt hierheen?’ Mijn vrouw Selma kijkt me wat teleurgesteld aan. Het pad waar de wandelroute ons naar toe leidt is breed, verhard en ziet er, dat moet ik haar nageven, wat saai uit. Ze wijst naar rechts: ‘Dat is toch veel leuker?’. Het aangewezen pad is nauwelijks een pad te noemen: het is erg smal en slingert zich tussen hoog gras langs de boomrand. Het minuscule groene bordje met ‘opengesteld’ vormt een extra impuls: ‘zie je wel, daar mogen we ook lopen!’ en voor ik het weet slaan we het veel spannendere paadje in. Even later vraagt ze zich hardop af waarom ‘die routes toch niet de leukste paadjes kiezen’. Interessante vraag, want het is inderdaad zo dat ons dit vaker overkomt. We zoeken vaak nieuwe plekken op, zoeken of daar mooie routes zijn en trekken de wandelschoenen aan. En zo af en toe, of eigenlijk best vaak, wijken we dan ergens van de route af….en meestal wordt de route dan toch weer een stuk langer dan we aanvankelijk gepland hadden.
Kiezen routes inderdaad niet de leukste paadjes?
Maar heeft Selma dan gelijk? Kiezen ‘die routes’ niet ‘de leukste paadjes’?
Ik denk dat ze soms zeker gelijk heeft. Dat heeft dan vaak praktische redenen: bijvoorbeeld omdat je soms even een ‘verbindingsstuk’ moet lopen tussen twee mooiere delen, waarbij dat ene stuk wat minder aantrekkelijk is. Of omdat de betreffende grondeigenaar het land wel heeft opengesteld, maar niet wil dat daar ook een route over wordt uitgerold. En natuurlijk ook omdat terreinbeheerders en routebureaus terecht ook voldoende route-aanbod willen hebben voor mensen die minder goed ter been zijn; een verhard, goed toegankelijk pad is daarvoor uiteraard noodzakelijk.
Tegelijkertijd is wat ‘leuk’ is natuurlijk enorm subjectief. Dat spannende, slingerende paadje, vinden wij wellicht enorm aantrekkelijk. Maar geldt dat voor iedereen? Je kan je zomaar voorstellen dat iemand dat paadje wellicht wel (te) spannend vindt, ongezellig (je kunt niet naast elkaar lopen!) of gewoonweg niet aantrekkelijk.
Variatie in natuurbeleving volgens de Leefstijlvinder
Onlangs hebben de provincies en adviesbureaus die gezamenlijk de Leefstijlvinder financieren besloten om een verdiepend onderzoek uit te voeren naar de natuurbeleving van de verschillende leefstijlen binnen die segmentatie. We constateerden met elkaar dat we eigenlijk onvoldoende informatie hadden over wat de avontuurzoeker, de rustzoeker of de inzichtzoeker nu precies zoeken als ze de natuur ingaan. Hoe willen zij de natuur beleven?
Hoe gaaf dat wij, samen met MarketResponse, ZKA en Bureau Buhrs invulling mochten geven aan dit onderzoek! De resultaten zijn net binnen en voor iedereen die dat interessant vindt: we zijn het samen met ZKA en Buhrs aan het vertalen naar een concrete toolkit die handen en voeten geeft aan al die data.
En dat is super interessant, al zeg ik het zelf. We zien duidelijke verschillen tussen leefstijlgroepen. Alvast een tipje van de sluier. De avontuurzoeker? Die is op zoek onverharde, smalle paden, houdt van wildernis en oernatuur. Gaat vaak voor lange wandelingen op pad. Bij andere leefstijlgroepen zien we daar weer heel andere beelden opduiken. Neem de harmoniezoeker: wil juist géén smalle paden, loopt het liefst verhard, niet te lang en in ‘goed onderhouden natuur’.
Ik denk niet dat ik u lang hoef te laten raden tot welke leefstijlgroep mijn vrouw behoort…. Het geeft toch weer een ander inzicht in wat ‘de leukste paadjes’ zijn. Voor terreinbeherende organisaties, overheden, maar ook ondernemers en onderzoeksbureaus, biedt deze nieuwe toevoeging aan de Leefstijlvinder een schat aan informatie over hoe mensen de natuur willen beleven. Wat voor de een aantrekkelijk is, is voor de ander dat juist niet. In oktober hopen we, samen met de provincies en bureaus, de toolkit te mogen presenteren. Kunt u zo lang niet wachten? Op www.leefstijlvinder.nl onder tools –> data weergeven –> 2021: natuurbeleving kunt u alvast grasduinen in de data.
Met dank aan de prettige samenwerking met Marketresponse, ZKA en Bureau Buhrs en natuurlijk de financiering van de deelnemende partijen!
Auteurs